بیدارش نکن بذار بخوابه !

دیدین بعضی وقتا مخ آدم پرفسور میشه ؟ هی رو بعضی جمله ها که میشنویم کلید میکنه بعد هویجوری واسه خودش تجزیه تحلیل میکنه سبکاشو تعیین میکنه از نظر وزن و قافیه سبک سنگین میکنه تازه نقدش میکنه بعد ما هستیم و این کله امون که باید جفتک اندازیهای مخمونو تحمل کنیم اصلنم افسارش دست خودمون نیستا ! به جان گیگیلی ... مثلا همین دیشبی من زودتر از بقیه رفتم خوابیدم اما ماشااله اعضای خونه انقده بلند حرف میزنن که حتی روزه سکوت هم میگیرنا ویبره مغزشون صدا میده !  والا ... حالا نمیدونم چی شد که پویا رفت توی اتاق یه چیزی ورداره اومد بیرون فقط از رو بیکاری اطلاع داد که تینا دراز کشیده انگار سرما خورده ! بعد یهو جناب آق بابا برگشت گفت : بیدارش نکن بذار بخوابه ! حالا این مخ من دو ساعت گیر داده که فلسفه خلقت جمله بابای منو کشف کنه که اصلا لزومی به گفتنش بود یا نه ! اگه نمیگفت پویا تینا رو بیدار میکرد ؟ حالا که گفت یعنی اگه ماندانا حس کنه تینا گشنشه بازم بیدارش نمیکنه ؟   گیریم که پویا تینا رو بیدار کنه چی میشه اونوخ ؟ سرماخورگیه تینا بدتر میشه ؟ حالا که بیدارش نکرده سرماخوردگیش زودتر خوب میشه ؟ بعد ......... باشه بابا رفتم  

نتیجه اخلاقی : اینروزا اصلا حوصله ندارم از سر رام برین کنار وگرنه هر چی دیدین از چش خودتون دیدین ...................... .................. الفرار

شام و سرما

یکی دو شب پیش دیوونگیمون زد بالا توی سرما واسه شام بریم بیرون ! به اتفاق مامانم اینا و بابی اینا و تینا اینا رفتیم کف سرما شام و شلغم بخوریم ! هنوز ماشینا پارک نشده بودن که بابک و تینا و پویا و منو شیوا که البته ما دو تا کوچیکترین عضو این گروه ۵ نفره هستیم   ریختیم رو سر تاب و سرسره و الاکلنگ ! قبل از ما یه دو سه تا بچه تاب بازی میکردن ما رو دیدن که مثل قوم تاتار حمله ور شدیم عرصه رو سپردن به ما و وحشت زده در رفتن ! اولش سر تاب بازی دعوامون شد ولی خب خودتون که مطلع هستین توی اینجور مواقع حق با کوچیکتراس  و این شد که اول منو شیوا سوار شدیم و تینا و بابک و پویا بغض کرده با چشم گریون قبول کردن تا ۳۰۰ بشمارن تا نوبتشون بشه ! تو این هیر و ویر نگهبانه هم اعصاب مصاب نذاشت واسمون انگاری نذر کرده بود هر طور شده منو شیوا رو پیاده کنه ! ... بعدش رفتیم سرسره بازی ! عجب روزگاری شده والا ! منو شیوا که از همه کوچیکتر بودیم واسه سُر خوردن دل شیری داشتیم ! تینا و پویا که اصلا سرسره بازی نکردن اون بابک هم همه پله ها رو میومد بالا چشمش که به سرسره میافتاد میگفت : وای چقدر سُر داره بعد عقبکی بر میگشت پایین ((= 

نتیجه اخلاقی : فقط حیف ناخنم که خورد به زنجیر تاب و شیکست